Dzień dobry.
Nazywam się Przemysław Śmiech i jestem autorem dwóch zbiorów opowiadań pisanych gwarą warszawską.
Jestem warszawiakiem flancowanym, czyli przybyłym skądinąd. Konkretnie z Chełma, z miasta niedaleko granicy z Ukrainą. Stamtąd właśnie przyjechałem 25 lat temu do Warszawy w nadziei ułożenia sobie życia. Dodam jeszcze, że urodziłem się zupełnie gdzie indziej, bo w Elblągu, tak jak moja mama, ale gdy miałem dwa lata rodzice postanowili przenieść się w rodzinne strony mojego ojca, czyli do Chełma właśnie.
Jestem teatrologiem z wykształcenia, a z zamiłowania i z zawodu aktorem teatru lalek. I to teatru wędrownego z którym od wielu lat krążę po całej Polsce.
Sam teatr jednak mi nie wystarczał. Po nieudanej próbie prowadzenia bloga zdarzyło mi się wrócić do Wiecha. A potem wpadła mi do głowy myśl pisania opowiadań gwarą. Niemal jednocześnie grupa miłośników stołecznej nawijki postanowiła założyć stowarzyszenie. zostałem zaproszony do tego grona i wsiąkłem. Lata działalności, prowadzenie warsztatów, koncertów, wydanie książki, jednej, potem drugiej.
Dlaczego Warszawa? Bo to środek Polski. Poza tym Miasto o fascynującej, powikłanej historii i z kontrowersyjnym, niełatwym charakterkiem.
Dlaczego Wiech? Bo to inteligentnie, z czułością, ale prawdziwie napisana historia warsiawiaków.
Przypominam, że w tym roku mamy 125 urodziny mistrza. Czytajcie Wiecha. I Śmiecha też, przy okazji...
Kto jeszcze chce się dowiedzieć o mnie zapraszam tu:
https://www.facebook.com/Mowa-z-Grochowa-155268127946766
A oto dzieło, którego fragmenty wykonam doustnie:
